Układ grzewczy w konstrukcji podłogi powinien być wykonany w oparciu o zapotrzebowanie ciepła w odniesieniu do jego źródła z uwzględnieniem możliwości przemieszczania ciepła w stronę ogrzewanego pomieszczenia.
Autorem tekstu jest Tadeusz Woźniak – Parkiet KOMPLEX Mława
Ilość ciepła jaką otrzyma podkład grzewczy zależy od możliwości przejmowania tego ciepła od rurek grzewczych, które mają potencjał cieplny zależny od temperatury i ilości wody jaka przepłynie w określonym czasie.
W związku z tym, moc i efektywność cieplna podkładu grzewczego zależy od:
• temperatury – im wyższa temperatura w rurkach, tym większa moc grzewcza podłogi.
•rozstawu przewodów grzewczych – korzystnie jest zagęścić przewody grzewcze co wpływa na równomierność temperaturową i efektywność grzewczą podkładu przy niższej temperaturze czynnika grzewczego. Podwójne zagęszczenie rurek grzewczych nie powinno przekładać się na podwojenie długości obwodu grzewczego a na dwa oddzielne obiegi. Dłuższy obwód to mniejsza prędkość wody i wynikające z tego ograniczenia w „dostawie” ciepła. Długość obwodu i średnicę rurek należy skonfigurować z prędkością przepływu.
• sposobu ułożenia rurek grzewczych – układ podwójnej meandry oraz spiralny zapewniają najbardziej równomierny rozkład temperatury w podkładzie a to
w przypadku okładziny z drewna ma istotne znaczenie.
• regulacji – w przypadku okładzin drewnianych regulacja przepływu wody przy określonej temperaturze jest bezpieczniejsza od regulacji temperaturą.
• rodzaju wylewki – anhydrytowa ze względu na grubość i przewodność cieplną materiału ma lepszą przenikalność cieplną od wylewki betonowej, natomiast ta druga daje bardziej równomierny rozkład ciepła, co drewnu bardziej odpowiada.
Układy elektryczne rządzą się podobnymi zasadami w zakresie przekazywania energii, natomiast różnią się rozwiązaniami technicznymi. Renomowani producenci układów grzewczych zapewniają pełną obsługę w zakresie doboru, wykonania i obsługi ogrzewania.
Rozkład temperatury
Płaski rozkład temperatury jest najefektywniejszy w zakresie przekazywania ciepła, oraz z uwagi na wymagania komfortu cieplnego. W przypadku posadzek drewnianych ma znaczenie ze względu na ograniczoną odporność drewna na różnicę temperatur, przekładającą się na zmianę wilgotności i odkształcenia.
Najpopularniejsze sposoby układania rur ogrzewania podłogowego: (a) meandrowy (serpentynowy); (b) meandrowy podwójny (c) ślimakowy (spiralny). Zwykle ślimakowy uznaje się za lepszy, ale meandrowy może być bardzo korzystny jako podwójny lub jeśli rury ułożone są tak, by bardziej gorąca część znalazła się przy ścianie zewnętrznej.
a – układ meandrowy, ze względu na krańcowo różną temperaturę, nie zalecany pod posadzki drewniane.
b – meandrowy podwójny, wymagający stabilnych okładzin podłogowych zarówno z natury drewna jak i z konstrukcji elementu posadzkowego.
c – ślimakowy (spiralny), najbardziej odpowiedni pod posadzki drewniane, ze względu na najbardziej równomierny rozkład temperatury podkładu grzewczego.
Emisyjność ciepła a kolor i gładkość powierzchni
Wiadomo, że matowe, ciemne kolory, lepiej emitują ciepło, co mogło by mieć odniesienie do czasu, kiedy podłoga grzeje. Analogicznie ciemne, matowe kolory lepiej pochłaniają ciepło, co odnosi się do nagrzewania podłogi ciepłem słonecznym. Jednak w chwili obecnej brakuje rzeczowych opracowań w tym zakresie, i temat emisji i chłonności ciepła w zależności od współczynnika emisyjności ciepła należy pozostawić jako nieokreślony w tym względzie.
W kolejnym materiale wszystko o wylewkach.
Data dodania: 08.06.2015