Wybór kleju jak tak samo ważny jak wybór podłogi. To od niego w dużej mierze będzie zależeć trwałość i wygląd naszej drewnianej posadzki. Choć o optymalnym doborze kleju do parkietu powinien poinformować nas sprzedawca oraz parkieciarz, warto poznać kilka faktów.
Do 2006 roku w Polsce nie obowiązywały ściśle określone normy dotyczące klejów do posadzek drewnianych. Doprowadzało to do sytuacji, w których część producentów wytwarzała kleje w oparciu o niemiecką normę DIN 281, a część w ogóle nie kierowała się żadnymi wytycznymi.
Sytuację zmieniła Unia Europejska, która 30 czerwca 2006 roku wprowadziła nową normę dotyczącą klejów parkietowych – EN 14293:2006, która zastąpiła DIN 281. Polska wprowadziła tę normę we wrześniu 2006 roku.
Nowa norma określa m.in. minimalne parametry odpornościowe klejów, czyli wytrzymałość na ścinanie (3,5 N/mm2) oraz wytrzymałość na zrywanie (1,0 N/mm2).
Kleje rozpuszczalnikowe
Najbardziej wiekowym rodzajem kleju, występującym na rynku już około 25-30 lat, jest klej rozpuszczalnikowy, produkowany na bazie żywic syntetycznych, w którym rozpuszczalnikiem jest alkohol (głównie metylowy). Kleje rozpuszczalnikowe należą do grupy klejów jednoskładnikowych.
– W ofercie firmy UZIN przykładem takiego kleju może być MK-73. Kleje rozpuszczalnikowe mają bardzo dużą rzeszę zagorzałych zwolenników, zwłaszcza wśród parkieciarzy trochę starszego pokolenia – mówi Bartosz Grygorowicz, Kierownik Sprzedaży UZIN Polska. – Nadają się do elementów o długości nieprzekraczającej 500 mm wykonanych z drewna krajowego. Raczej nie nadają się natomiast do klejenia drewna egzotycznego (niektórzy producenci dopuszczają jednak klejenie małych elementów z tego materiału).
Główną zaletą tego typu klejów jest tzw. efekt „pączkowania”, który powoduje, że kleje te nieznacznie zwiększają swoją objętość, dzięki czemu dokładniej wypełniają przestrzeń pomiędzy drewnem a podłożem. Zabrudzenia spowodowane klejami rozpuszczalnikowymi można usunąć dość łatwo.
Ich wadą jest natomiast zawartość rozpuszczalników organicznych, a co za tym idzie, pewna szkodliwość dla zdrowia (przede wszystkim parkieciarzy) oraz dokuczliwy zapach podczas aplikacji. Jak uważa Bartosz Grygorowicz, jest to główny powód dla którego producenci wycofują je powoli ze swojej oferty.
Kleje dyspersyjne
W tych jednoskładnikowych klejach rozpuszczalnikiem jest woda.
– Kleje dyspersyjne mają podobny obszar zastosowań do klejów rozpuszczalnikowych z wykluczeniem gatunków krajowych o dużym współczynniku pęcznienia, takich jak np. buk – tłumaczy przedstawiciel firmy UZIN. – W naszej ofercie klejem dyspersyjnym jest MK-80S – dodaje.
Główną zaletą klejów dyspersyjnych bardzo niska emisyjność, dobre parametry wytrzymałościowe i użytkowe oraz relatywnie niska cena. Bardzo łatwo można również usunąć zabrudzenia nimi spowodowane.
Kleje proszkowe
Składają się z proszku dyspersyjnego, mineralnych wypełniaczy, dodatków i cementu.
Jak tłumaczy Bartosz Grygorowicz, jest to bardzo niszowy produkt, sprawdzający się w przypadku klejenia małych elementów wykonanych z nieproblematycznych gatunków drewna (najczęściej używany do drewna krajowego o niskim współczynniku skurczu i pęcznienia). Klej otrzymuje się mieszając specjalny proszek z określoną ilością wody, podobnie jak w przypadku kleju do tapet.
Kleje poliuretanowe dwuskładnikowe
Kleje te nie zawierają rozpuszczalników ani wody, dlatego można je stosować do każdego rodzaju drewna – również do buku, klonu oraz drewna egzotycznego. Nadają się do klejenia parkietu tradycyjnego, dyli parkietowych, parkietu gotowego, desek wielowarstwowych itp.
– Kleje te posiadają szereg zalet – m.in. brak skurczu nawet w grubych warstwach, wysoką wytrzymałość na ścinanie, szybkie wiązanie, niewrażliwość na warunki wilgotnościowe w pomieszczeniu – tłumaczy ekspert z firmy UZIN. – Dodatkowo moim zadaniem jest to najlepszy klej do stosowania na ogrzewanie podłogowe – oczywiście wodne – dodaje Bartosz Grygorowicz.
Wadą tego typu kleju jest natomiast konieczność wykonywania dodatkowych czynności – takich jak mieszanie oraz ograniczony czas wykorzystania wymieszanego z utwardzaczem kleju, a także poważne trudności w usunięciu zabrudzeń np. w przypadku parkietów gotowych. Z tego powodu powinni z nich korzystać głównie profesjonaliści.
Kleje poliuretanowe dwuskładnikowe są obecnie jednym z najpopularniejszych rodzajów klejów na rynku i mają je w swojej ofercie prawie wszyscy producenci. Niekiedy można spotkać również kleje poliuretanowe z dodatkami np. poliuretanowo-epoksydowe.
Kleje poliuretanowe jednoskładnikowe
Podobnie jak w przypadku klejów dwuskładnikowych nie zawierają rozpuszczalników ani wody. Przeznaczone są do klejenia zarówno parkietu tradycyjnego, warstwowego, a także ze względu na tworzenie dość elastycznej spoiny – są szczególnie polecane do litych desek podłogowych.
– Spoina taka w pewnym stopniu potrafi skompensować bardzo duże siły ścinające, które taka deska lub dyl potrafią wygenerować. Należy jednak pamiętać, że podłoże pod tego typu elementy musi posiadać odpowiednie parametry wytrzymałościowe – podkreśla Bartosz Grygorowicz z firmy UZIN. – Obarczanie winą kleju, za to, że wraz z deską odspoił się razem z częścią jastrychu można porównać do wysuwania oskarżeń względem długopisu, który źle napisał zadanie maturalne – wyjaśnia.
Kleje te „utwardzają się” absorbując wilgoć z powietrza, dlatego są dedykowane do stosowania przez profesjonalne firmy parkieciarskie, które posiadają odpowiednie urządzenia do zbadania wymaganych parametrów wilgotnościowo-cieplnych.
Jak wszystkie rodzaje klejów, również poliuretanowe jednoskładnikowe posiadają swoje wady i zalety. Do tej pierwszej grupy możemy zaliczyć ich problematyczne stosowanie na przeponach przeciwwilgociowych, gdyż jak sama nazwa wskazuje – przepona taka nie przepuszcza wilgoci i uniemożliwia spoinie klejowej, która do niej przywiera „utwardzenie”. Zaletą jest natomiast bardzo łatwe czyszczenie zabrudzeń spowodowanych tym klejem oraz możliwość stosowania przy ogrzewaniu podłogowym.
Kleje silanowe i silanowo-polimerowe
Produkty te stanowią najnowszą generację klejów, która łączy w sobie zalety kleju poliuretanowego dwuskładnikowego – szybkość wiązania i stabilność spoiny – oraz jednoskładnikowego – łatwość aplikacji.
– Przykładem tego typu technologii w ofercie firmy UZIN może być klej o symbolu MK-200 – mówi Bartosz Grygorowicz. – Wydaje się, że może być to rozwiązanie optymalne, ponieważ łączy wszystkie zalety klejów jedno- i dwukomponentowych, a zarazem jest pozbawione ich wad. Należy jednak pamiętać, że o jakości kleju świadczy szereg parametrów, które ujawniają się wraz z upływem czasu – tłumaczy ekspert UZIN Polska. – Dlatego warto korzystać z rozwiązań znanych firm, które przeznaczają ogromne nakłady na projekty badawcze oraz symulacje, jak ich produkty zachowują się w różnych warunkach – podsumowuje.
Przedstawiony podział klejów jest dość ogólny, ponieważ trudno jest szczegółowo porównać bardzo bogatą ofertę wszystkich producentów chemii dla branży parkietowej. Aby być pewnym, że klej jest odpowiedni do danej posadzki należy zasięgnąć opinii – najlepiej u doradcy technicznego danego producenta.
Artykuł powstał przy współpracy z firmą UZIN Polska.
Data dodania: 10.01.2011