Drewniane forniry stosowane są w meblarstwie i aranżacji wnętrz od wielu, wielu lat. Cienkie płaty drewna mają zwykle grubość od 0,1 do 3 mm. Zastosowanie forniru obniża koszty pokrytego nim produktu, pozostawiając pożądany efekt estetyczny. O ile drewniany fornir jest powszechnie znany, jego kamienny odpowiednik nie zyskał jeszcze tak szerokiego rozgłosu. Jak powstają kamienne forniry i gdzie znajdują zastosowanie?
Fornir kamienny produkowany przez firmę Richter, na przykładzie której opiszemy tę niecodzienną okleinę, powstaje głównie z łupków (dostępnych jest 11 wzorów) oraz z piaskowca (dostępny jeden wzór). Tak duży wybór wzorów fornirów kamiennych wykonanych z łupków nie jest przypadkowy.
– Dla zrozumienia istoty produktu poniżej kilka podstaw geologicznych. Łupki krystaliczne, będące podstawowym surowcem, to skały metamorficzne charakteryzujące się doskonałą łupkowatością, czyli naturalnie dzielą się na płaskie kolumny o grubości 1-10 mm. Często w ich składzie dominuje jeden minerał, tak jak w przypadku łupka kwarcowego, który złożony jest z drobnych blastów kwarcu przy dużym udziale łyszczków i chlorytów – wyjaśnia Michał Porożyński, Product Manager firmy LAMINart.
Stone-Veneer, czyli fornir kamienny wykorzystuje strukturalną laminację tych skał, dzięki czemu w procesie wyodrębniania poszczególnych warstw, uzyskuje się fornir o grubości od 0,1 do dwóch milimetrów.
Kamienny fornir to właśnie takie cienkie warstwy skały, które zostały zespolone z włóknem szklanym przy użyciu żywic poliestrowych. Dzięki temu połączeniu są elastyczne i mają zwartą strukturę. Całkowita grubość forniru z kamienia wykonanego przy użyciu tej technologii wynosi od 1 do 3 mm.
Wyodrębnione cienkie warstwy skały to wciąż unikalny i naturalny surowiec. Dzięki temu każdy liść forniru charakteryzuje nieregularna powierzchnia, a także zmienność barw.
Liście forniru dostępne są w trzech typach, które zróżnicowane są ze względu na rodzaj powierzchni spodniej:
- TYP 1 – włókno szklane i żywice poliestrowe podklejone fizeliną
- TYP 2 – włókno szklane i żywice
- TYP 3 – na spodzie znajduje się warstwa kleju, dzięki czemu liście forniru są „samoprzylepne”
Kamienny fornir można przyklejać na każdy materiał drewnopochodny oraz tzw. lekkie nośniki. Sposób klejenia i użyte materiały są uzależnione od typu forniru, który stosujemy.
Jeśli powierzchnia forniru będzie narażona na zanieczyszczenia powierzchni, producenci Stone-Veneer zalecają uprzednią impregnację. Zalecane są impregnaty wodorozcieńczalne i ekologiczne. Impregnacja jest bardzo prosta – wystarczy nałożyć wybrany preparat gąbką lub szmatką. Warto stosować środki impregnujące zalecane przez producenta, ponieważ nie wpływają one na kolor powierzchni. Jako impregnat można stosować także np. lakiery do drewna, jednak przed pokryciem nimi całej powierzchni warto sprawdzić na jakiejś mniejszej, niewidocznej części jak ten środek wpłynie na jej wygląd.
Podłoga z kamiennym fornirem
Fornir kamienny może być używany przez stolarzy lub producentów mebli jako okleina, na rynku dostępne są jednak także gotowe rozwiązania ze Stone-Veneer.
Przykładem mogą być panele podłogowe – Stone-Veneer Floor. W przypadku tego produktu kamienny fornir jest aplikowany na substrat gumowy o grubości 5 mm, których pochodzi z recyclingu opon. Powierzchnia podłogi zabezpieczona jest przy użyciu technologii Nanopearls, która wzmacnia jej odporność. Podłoga Stone-Veneer Floor waży około 6 kilogramów na metr kwadratowy.
Płyty podłogi z kamiennym fornirem mają standardowy rozmiar 600×600 mm i mogą być kładzione bezpośrednio na beton lub wylewkę. Podłogi takiej nie klei się do podłoża, producent zaleca jedynie przymocowanie jej zewnętrznych rzędów dwustronną taśmą. Dzięki takiemu systemowi montażu bardzo łatwo się ją także demontuje, dlatego taka podłoga bardzo dobrze sprawdzi się w salonach wystawowych czy na stoiskach targowych.
Data dodania: 06.09.2011