Wiele z materiałów układanych na podłodze musi być przytwierdzonych do niej na stałe. Wybierając klej do podłóg alergik powinien zwrócić szczególna uwagę na skład i właściwości kleju. Istnieją bowiem kleje bardzo drażniące, wydzielające opary, wzbogacana środkami wywołującymi reakcje alergiczne, jak na przykład środki grzybobójcze czy hamujące rozwój pleśni.
Co się klei?
Kleje do podłóg dzielą się na:
- Kleje cementowe
- Rozpuszczalnikowe na bazie żywic syntetycznych
- Kleje na bazie żywic reaktywnych
- Kleje dyspersyjne czyli wodorozcieńczalne
Kleje cementowe
Obecnie kleje cementowe są najczęściej stosowane do montażu płytek ceramicznych. W niewielkim stopniu stosuje się także kleje dyspersyjne i na bazie żywic syntetycznych.
Klej cementowy składa się między innymi z cementu, piasku, tworzyw sztucznych w postaci piasku i zagęszczaczy. Polecane w domach alergików do układania płytek ceramicznych. Aby móc ich użyć, należy dodać wodę. Tego typu kleje nie wydzielają drażniących substancji, ale pylą podczas mieszania z wodą. Dlatego alergik powinien zlecić układanie płytek fachowcowi, a sam opuścić mieszkanie na czas ich układania. Zwykły klej cementowy wiąże około 24 godzin. Aby praca przebiegała szybciej można użyć unowocześnionej odmiany – szybkowiążącego kleju cementowego. Jest on produkowany na bazie specjalnych cementów. Już po dwóch godzinach od ułożenia płytek na kleju można je fugować.
Kleje rozpuszczalnikowe na bazie żywic syntetycznych
Kleje rozpuszczalnikowe, syntetyczne to materiały starszej generacji. Tego typu kleje zostały wymyślone około 30 lat temu i są obecnie wycofywane z użycia. „Za rok czy dwa trzeba będzie całkowicie zrezygnować z ich produkcji. W ich skład wchodzą mieszanki rozpuszczalników – między innymi metanolu, acetonu – oraz żywice syntetyczne czyli polioctan winylu. Osoby uczulone na lateks powinny unikać materiałów zawierających polioctan -winylu, bo posiada on w składzie właśnie lateks. Mają jedną doskonałą cechę, które nowe kleje poliuretanowe, silanowe, hybrydowe nie posiadają. Jest to pączkowanie kleju – klej podchodzi pod materiał przyklejany i dzięki temu jest on przyklejany na większej powierzchni. Każdy parkieciarz wie, że deska czy parkiet powinny być w minimum 80% pokryte klejem. Niewątpliwą zaletą klejów syntetycznych jest niska cena. Alergicy jednak muszą na nie bardzo uważać. Charakteryzują się bowiem wysoką emisyjnością szkodliwych substancji.” – tłumaczy Bartosz Grygorowicz, ekspert firmy UZIN.
Należy zwrócić szczególną uwagę na oznaczenia klasy emisyjności kleju. System oznaczeń EMICODE został wprowadzony w Niemczech pod koniec lat 90-tych, przez organizację GEV, skupiającą wiodących producentów chemii budowlanej.
Materiał może zostać przyporządkowany do jednej z trzech klas emisyjności:
- EMICODE EC 1 – bardzo niska emisyjność
- EMICODE EC 2 – niska emisyjność
- EMICODE EC 3 – brak cech niskiej emisyjności
Kleje na bazie żywic reaktywnych: poliuretanowe i epoksydowe
Kleje na bazie żywic epoksydowych dzielą się na jedno i dwuskładnikowe.
W jednoskładnikowych utwardzaczem jest wilgoć pochodząca z powietrza oraz poliuretan.
W dwuskładnikowych, które nie zawierają wody, za wiązanie odpowiedzialny jest poliuretan oraz amoniak, który można z łatwością poznać po zapachu. Stanowią alternatywę dla klejów rozpuszczalnikowych, które wydzielają szkodliwe substancje oraz bezpiecznych klejów dyspersyjnych, które można stosować tylko w określonych warunkach są dwuskładnikowe kleje poliuretanowe na bazie żywic reaktywnych.
Kleje poliuretanowe, reakcyjne, dwu i jednokomponentowe w momencie kiedy zajdzie reakcja chemiczna mają dłuższy proces starzenia niż kleje rozpuszczalnikowe. W rozpuszczalnikowych mimo wszystko substancje ulatniają się po zajściu reakcji co powoduje szybsze starzenie się kleju. Jeśli zrywamy parkiet, który był układany 30 lat temu to nadal możemy wyczuć w powietrzu zapach formaldehydu.
Kleje z żywic epoksydowych, mimo, że bardzo nieładnie pachną są na ogół dobrze tolerowane, a ich opary szybko się ulatniają.
Alergicy uczuleni na epoksydy muszą jednak uważać na kleje epoksydowe. W stanie niezwiązanym te kleje wydzielają niebezpieczne substancje, które zostają zniwelowane dopiero po związaniu kleju.
Kleje dyspersyjne
Kleje dyspersyjne nie zawierające rozpuszczalników są wprowadzane na rynek od lat 80-tych. W efekcie powstał produkt ekologiczny, który nie wpływa negatywnie na powietrze w pomieszczeniu.
Kleje dyspersyjne wiążą się przy udziale polioctanu winylu i jak pisaliśmy wyżej osoby uczulone na lateks nie powinny ich stosować. Proces wiązania odbywa się poprzez odparowanie wody. Nie wymagają mieszania, gdyż są produktami gotowymi, przez co nie występuje efekt pylenia jak choćby w przypadku klejów cementowych. Jeśli decydujemy się na układanie podłóg drewnianych z użyciem kleju dyspersyjnego, musimy zapoznać się z reakcją danego gatunku drewna na kontakt z wodą zawartą w kleju. Kleje dyspersyjne nie nadają się do użycia na ogrzewaniu podłogowym.
Atesty
Zwróćmy uwagę czy produkt, który chcemy zastosować jest ekologiczny. Atest produktu przyjaznego środowisku zapewnia o bezpieczeństwie zarówno dla środowiska, jak i człowieka. Najstarszym znakiem, powstałym w 1977 roku w Niemczech i zatwierdzonym przez Ministerstwo Środowiska, jest znak Der Blue Engel „Błękitny anioł”. W Polsce pierwszą firmą, która otrzymała oznakowanie Der Blue Engel była firma Uzin.
Znak powstał w 1977 roku w Niemczech i został zatwierdzony przez Ministerstwo Środowiska. Jest wyróżnieniem dla tych produktów które są szczególnie przyjazne dla środowiska. Produkty oznaczone są wolne od rozpuszczalników. Mają szczególnie niską emisyjność. Środki konserwujące są ograniczone do poziomu nie zagrażającego ludzkiemu zdrowiu. Ograniczona ilość wydzielania nieprzyjemnych zapachów. Przyznawany jest w ponad 80 kategoriach.
Atestem, który musi pozyskać każdy producent wprowadzający materiał do obrotu w kraju jest atest PZH. Początkowo atest należało odnawiać raz na 10 lat. Po zmianie przepisów jeśli producent nie zmienił sposobu wytwarzania, nie musi powtarzać badania.
Data dodania: 26.07.2010